حافظیه، آرامگاه خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، شاعر نامدار قرن هشتم هجری، یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های گردشگری شیراز است. این مکان نه‌تنها برای علاقه‌مندان به شعر فارسی، بلکه برای تمامی بازدیدکنندگان، تجربه‌ای بی‌نظیر از تاریخ، هنر و معنویت فراهم می‌کند. هر ساله هزاران نفر از سراسر ایران و جهان به شیراز سفر می‌کنند تا از این مکان دیدن کنند و از حال و هوای شاعرانه آن بهره ببرند.
تاریخچه حافظیه
پس از درگذشت حافظ در سال ۷۹۲ هجری قمری، مریدان و دوستداران او در شیراز آرامگاهی برایش ساختند. اولین بنای آرامگاه به دستور شمس‌الدین محمد یغمایی، یکی از وزرای دوره تیموری، ساخته شد. در دوره‌های بعد، صفویان، زندیان و قاجاریان بارها این بنا را بازسازی و گسترش دادند. شکل امروزی حافظیه در دوران پهلوی اول و با طراحی آندره گدار، معمار فرانسوی، ساخته شد.
معماری و طراحی
حافظیه از دو صحن اصلی تشکیل شده است که توسط یک تالار بزرگ به یکدیگر متصل می‌شوند. آرامگاه حافظ در قسمت شمالی این مجموعه قرار دارد و دارای گنبدی فیروزه‌ای بر روی هشت ستون سنگی بلند است. کف مقبره از سنگ مرمر ساخته شده و اشعار حافظ روی آن حکاکی شده است. فضای اطراف آن با درختان سرسبز، حوض‌های آب و نورپردازی زیبا جلوه‌ای شاعرانه دارد.
ویژگی‌های خاص
    •    محیط آرام و معنوی: بازدیدکنندگان اغلب در این مکان به تفکر و خواندن اشعار حافظ می‌پردازند.
    •    فال حافظ: یکی از سنت‌های قدیمی در حافظیه، تفأل زدن به دیوان حافظ است. مردم بر این باورند که اشعار حافظ، پاسخی برای سوالات و دل‌مشغولی‌هایشان دارد.
    •    نورپردازی شبانه: شب‌های حافظیه با نورپردازی زیبا و حضور مردم، فضایی بسیار دل‌نشین و عرفانی دارد.